علمی : Malvasylvestris
فارسی : پنیرک
محلی : توله
گیاهی است که به حالت خودرو می روید و ریشه های آن آبدار و ساقه آن استوانه ای شکل و برگهای آن بزرگ و دارای دمبرگ است و یکی از گیاهانی است که در فصل زمستان و بهار در بخش عقیلی زیاد دیده و مورد استفاده قرار می گیرد. به ادامه مطلب مراجعه کنید
خواص دارویی آن : پنیرک (توله) حاوی موسیلاژ (لعاب نباتی) و ویتامین های A-B-C است ، از برگ و گل این گیاه استفاده می شود ، ضد سرفه و مرهم سینه است ، خاصیت مسهل و نرم کننده دارد ، جوشانده آن برای عفونتهای مثانه و اسهال خونی و سرفه های شدید مفید و مؤثر است ، برگ و ریشه پنیرک را اگر به شکل ضماد در آورید و روی دمل و یا کورک بگذارید فوراً سرباز می کند . پنیرک اخلاط غلیظ را رقیق و اخلاط خیلی رقیق را معتدل می نماید . انسداد مجاری کبد را باز می کند و موجب ازدیاد ترشح ادراروشیرمی شود .ضمادسائیده برگ آن برای شکستگی اعضاء و گزیدن زنبور مفید است ، اگر با روغن زیتون مخلوط و تهیه شود برای سوختگی و گزیدن عقرب نافع می باشد.خوردن دم کرده شاخه و برگ آن با شکر برای رفع خشونت صدا و یرقان و سوزش مجاری ادرار مفید است. گل پنیرک برای زخم کلیه و سرشاخه های گلدار آن برای روده مفید می باشد. تخم آن برای معده های ضعیف مضر است.
در بخش عقیلی و شهر سماله از این گیاه غذا های زیادی مانند پلوتوله ، توله و ... درست می شود و جزء یکی از غذاهای سنتی بخش عقیلی نیز می باشد. کمتر کسی را می شود پیدا کرد که توله را دوست نداشته و حداقل یکبار آن را امتحان نکرده باشد.